Lee Joon-gi’s HARU*HANA 2021 AUTUMN issue interview

مصاحبه ی جونگی با مجله ی ژاپنی HARU*HANA

ادامه…

♤در سریال گل اهریمنی چه نوع شخصیتی رو بازی کردین؟
من نقش دو هیون سو رو بازی کردم، کسی که برای ۱۴ سال با هویت جدیدش، بک هی سونگ زندگی میکرد، گذشته اش رو پنهان میکرد، یه خانواده ی جدید برای خودش ساخت و حتی همسر دوست داشتنی خودش رو فریب داد

♤چی باعث شد شما تصمیم بگیرین این سریال رو بردارین؟
این یه تصمیم اسون نبود. من فکر کردم که در این نقطه از زندگیم و حرفه ی بازیگریم، هنوز برای بازی کردن همچین شخصیت عمیقی جوونم و خیلی طولانی و سخت دربارش فکر کردم. افراد زیادی بودن که سعی میکردن متقاعدم کنن. مون چه وون هم تشویقم کرد که قبولش کنم. فکر کردم شاید این از اون نقش هاست که فقط لی جونگی میتونه انجام بده میتونست برای من یه فرصت عالی باشه تا محدوده‌ام رو به عنوان یه بازیگر گسترش بدم. در درجه ی اول این یه پروژه ی منحصر به فرد هستش، و فکر کردم این میتونه یه نقطه ی عطف در حرفه ی بازیگری من باشه. اینطوری تصمیم گرفتم اما من اون رو بیشتر یه چالش در نظر میگیرم تا انتخاب.

♤ایا جمله ای از سریال هست که شما رو تحت تاثیر قرار داده باشه یا قلبتون رو به تکاپو انداخته باشه؟
کلی جمله و صحنه هستش. یه صحنه ی خاص توی قسمت اول هست، جایی که دو هیون سو کسی که با دروغ زندگی میکنه، برای اولین بار احساسات جی وون رو میفهمه،وقتی جی وون میبوستش و میگه “من بیشتر دوست دارم. من واقعا باهات خوب رفتار میکنم.” این وقتی بود که ترسی که هیون سو با اون زندگی میکرد داشت به تدریج محو میشد. عشق بی پایان. فکر میکنم اون جمله ها اون رو وادار کرد تا برای اولین بار این عشق بی پایان رو احساس کنه.

♤فکر میکنی جی وون چه معنایی برای بک هی سونگ داشت؟(دو هیون سو)
برای هیون سو اون روشنایی بود. خانواده ای که اون با جی وون ساخت اولین “خانه”ی اون در زندگی بود. اون در بچگی خیلی زجر کشید، و جی وون شخصی هستش که براش عزیزه و این مکان رو برای هیون سو ساخت، اون رو با محبتی که ازش دریغ شده بود پر کرد. جی وون به معنی واقعی کلمه برای هیون سو یعنی زندگی.

♤گفتین که طی فیلمبرداری این سریال،از چک کردن مانیتور دوری کردین. چی باعث شد تصمیم بگیرین رویکردتون رو عوض کنین؟
وقتی اولین بار فیلمنامه رو خوندم خیلی نگران شدم، و حتی ترسیدم. نه تنها فکر کردم ظرف من برای به تصویر کشیدن این شخصیت به اندازه کافی بزرگ نیست بلکه خیلی تحت فشار بود چون کلی شخصیت روانی وجود داره. اگه مردم فکر میکردن”اینم یه شخصیت روانی دیگه‌ست”اون موقع ما در جلب توجه بیننده ها از همون ابتدا شکست میخوردیم. علاوه بر این این سریال یک “عاشقانه ی هیجان انگیز” هستش. پس این هم یه چیز دیگه بود که باید بهش فکر میکردم. در ابتدای فیلمبرداری، فکر کردم، “من نباید انجامش بدم. اگه زیادی فکر کنم یا بیش از حد اشتیاق نشون بدم، میتونه تعادل سریال رو به هم بزنه، پس یه تصمیم جسورانه گرفتم که همه ی این ها رو کنار بزارم. تا اون زمان، من سعی میکردم مانیتور رو بطور کامل چک کنم و کار خودم رو هر بار بعد از شنیدن “کات” چک کنم. با این حال، این بار به کارگردانم در صحنه اعتماد کردم و با بقیه ی بازیگر ها در صحنه همگام شدم.

♤وقتی این رویکرد جدید رو امتحان میکردین، به نکته ی خاصی توجه کردین؟
چیزی که برام مهم بود، تمرین کردن بود. وقتی جملاتم رو فراموش میکردم یا اشتباه میگفتم، میگفتم “متاسفم، بیاین یک بار دیگه انجامش بدیم.” اما بجز اون بقیه چیز ها رو به کارگردان سپردم. بجاش، طی تمرین، قبل از اینکه بازی خودم رو انجام بدم، درباره ی همه چیز با کارگردان صحبت میکردم. در نتیجه، ما تونستیم صحنه ها رو اونطوری که کارگردان میخواد، فیلمبرداری کنیم، و حتی بعضی ها فراتر از انتظار ما بودن. پس به شخصه فکر میکنم خیلی انتخاب بدی نبود.

♤وقتی بازی خودتون رو زمان پخش سریال دیدین چه احساسی داشتین؟
درواقع، بعد از برگشتن از فیلمبرداری، توی تلویزیون از نقطه نظر بیننده ها تماشا میکردم، درست همونطوری که طرفدار هام انجامش میدن. خیلی عالی بود. اینطوری بودم که، ” واو،کارگردان چه کار فوق العاده ای انجام داده.” و در نهایت صبر کردم تا سریال شروع بشه درست مثل مثل کاری که طرفدار های سریال انجام دادن. بخوام صادق باشم، خیلی واضح یادم نمیاد که فیلمبرداری چطوری بود.

♤فیلمبرداری رو بطور واضح به یاد نمیارین؟
اتفاقی که اون زمان اونجا افتاد، همونجا میمونه. هیچ وقت اجازه نمیدیم که فیلمبرداری به درازا کشیده بشه پس.‌‌.‌. موقع دیدم قسمت اخر گریه کردم. با دیدن خودم در اونجا، فکر کردم، “ها؟ من دارم متفاوت از قبل بازی میکنم.” حتی احساس کردم قبلا هیچ وقت خودم رو ندیدم که اونطوری بازی کنم.

♤حدس میزنم شما به استفاده از این رویکرد جدید در پروژه ی بعدی ادامه میدین‌.
من بعضی وقت ها از این رویکرد استفاده میکنم. چون، در گذشته این وسواس فکری رو داشتم: یه بازیگر اصلی نباید فقط بازی کنه. من تقریبا از دیدگاه یه تهیه کننده به اون نزدیک میشدم. (خنده) البته، برای افراد زیادی ادم خیلی مسئولیت پذیری بنظر میام. اما یه سونبه نیم( بازیگر ارشد) کسی که بهم علاقه داشت، یک بار گفت، “جونگی، باید یکم روی خودت تمرکز کنی” اون سونبه به بازیگر های دیگه گفت، “بیشتر درباره ی خودت حرف بزن” وقتی سعی کردم جواب بدم، ” سر صحنه خیلی مضطرب بنظر میرسم؟ با این حال من دارم سرگرم میشم.” سونبه گفت،”وقت این نیست که با بقیه باشی الان باید روی خودت تمرکز کنی” پس فکر کردم، “حدس میزنم احتمالا برای این سونبه خیلی خام و بی دست و پا به نظر میرسم.” این بار، اگرچه، از فرصت استفاده کردم و به ۷ودم توجه کردم و فقط روی بازی خودم تمرکز کردم، وقتی این کار رو کردم، قانع شدم که این رویکر عملی هستش. فکر میکنم که کار درست همینه: “باید یکم ازاد باشم و اشتیاقم رو کنار بزارم.”

♤یه جمله از هیون سو هست که میگه:”نمیدونم که زندگیم مثل چیه.” جونگی از حالا به بعد میخوای چطوری زندگی کنی؟
برای من، زندگی در قالب بقیه مردم، کار منه. برای ‘بازیگر لی جونگی’ این یه چیز شادی بخشه. اما گاهی دوست دارم بدونم ‘چی میشد اگه مجبور میشدم مخفیانه زندگی کنم؟’ ‘چی میشد اگه مجبور بودم از مشکلاتم فرار کنم و برم توی یه کشور یا مکان دیگه زندگی کنم؟’ درست مثل کاری که هیون سو انجام داد میتونم مثل هیون سو که زندگیش رو از نو ساخت، خودم رو با اون زندگی جدید وفق بدم؟ فکر میکنم زندگی مثل اون فوق العاده سخته. البته انسان ها سازگار ترین گونه هستن، پس حدس میزنم میتونم به محیط جدید عادت کنم. اگرچه اصلا اسون نیست که خونه‌ات رو ترک کنی، جایی که در اصل رشته‌هات اونجان و یه زندگی جدید بسازی، همینطور فکر نمیکنم که اون یه زندگی شاد باشه. در نهایت میخوام که برگردم و ریشه هام رو پیدا کنم، درست مثل کاری که دو هیون سو انجام داد. فکر میکنم میتونه سفر بازگشت به زندگیم و سپس بازگشت به خونه باشه. یه زندگی مثل اون نمیتونه اسون باشه. میخوام به عنوان لی جونگی با صداقت با زندگیم رفتار کنم درست همونطوری که‌ هستم.