BlackHole’s FM story Part2

پارت دوم خاطرات میتینگ ژاپن جونگی

قسمت دوم

فن متینگ ۲۰۱۶ ژاپن- نوشته شده توسط بلک هول

۳- فن میتینگ ناگویا- مشکل من چیه؟ یا تو مشکل داری؟

خیلی زود روز فن میتینگ رسید.”متشکرم” من و دوست هام همگی بی صبر هستیم. بنابراین ما به صف فروش پیوستیم. در اوایل صف ایستادیم و فروش در ۲:۴۵ بعدازظهر شروع شد. ما خیلی خوش شانس بودیم که فقط ۴-۳ ساعت منتظر شدیم. در صف و در زیر آفتاب سوزان که به آهستگی همه رو می پخت؛ هر کسی با گروهش بود و شیفت عوض میکرد.

تنها راه گرفتن پتو بودن در اون صف بود. من نتونستم بگیرم. اون زیادی هیجان انگیز بود. ولی دوستهام اون رو گرفتند.

در سالن کنسرت صندلی من طبقه اول بود؛ اما در وسط. با این وجود در حقیقت کمی بالاتر از طبقه اول قرار داشت. اون درست در کنار درب ورودی بود. درست جایی که اوپا میخواست وارد بشه و “Sunday morning” رو بخونه. چقدر احتمالش زیاده که من بتونم نزدیک بشم و دستش رو بگیرم. شانسش۵۰/۵۰ . اگر او واقعا از اینجا وارد بشه عالی میشه. من با هیجان و اضطراب به فکر کردن به این موضوع ادامه دادم.

در حقیقیت متوجه شدم که بین اولین فن میتینگ در سئول و فن میتینگ ژاپن تفاوت هست. بخاطر اینکه اونها در ژاپن همیشه مسائل رو به روش خاص خودشون انجام میدن. علاوه براین بخاطر وجود موانع زبادی اوپا نتونست به روش خودش اجراش رو کامل مثل سئول انجام بده.  در حقیقت نقشه و برنامه اصلی برای میتینگ این بود که همچنان اجرا  و هدایت برنامه بر عهده خودش باشه؛ فقط با یک مترجم در پشت صحنه٬ که همه چیز رو به طور همزمان ترجمه کنه(من واقعا باید مترجم رو تحسین کنم. او واقعا کارش رو خوب انجام داد).

آهنگ های زیادی وجود دارد. اما مورد پسند ترین  بخش٬ زمان ارتباط و صحبت هست.

او در حدود ۷یا ۸ آهنگ رو به صورت پشت سر هم اجرا کرد و بالاخره زمان تقابل بین حضار سمت راست و چپ و وسط رسید که با هم برای تشویق کردن رقابت کنند. وقتی صدای تشویق ها رو شنیدم فهمیدم که طرفدارها خوب جواب ندادند( و البته که اوپا هم خوب حسش کرد). من نمیدونم چرا در این فن میتینگ خاص هیچ کس سعی نکرد تشویق کنه(هرگز همچین چیزی نبود؛ این اون روشی نیست که حضار ژاپنی همیشه انجام میدهند).

اوپا بیشتر از چندین بار این بخش برنامه رو تکرار کرد. تک تک افراد در ناگویا مشکلشون چیه؟من مشکلی دارم؟ یا شما مشکل دارید؟ واقعا هیچ جوابی وجود نداشت. با نگاه به گذشته من چند نظر دارم:

– بعد از ۷ یا ۸ آهنگ پشت سر هم٬ تعداد زیادی از طرفداران ژاپنی خسته شدند.

– فعل و انفعال کافی وجود نداشت (در فن میتینگ های ژاپنی قبلی یک مصاحبه و یک بازی بعد از هر ۳ آهنگ وجود داشت و سپس در ابتدا مصاحبه و آهنگ های بیشتر).

حضار به اندازه کافی هیجان زده نشدند و اجرا در سراشیبی سقوط افتاد؛ بخاطر اینکه از روی کینه جواب ندادند. همیشه عده ای وجود دارند که در هواخواهی و تشویق شرکت میکنند؛ اما آنها گروه کوچکی رو تشکیل می دهند و من و دوستانم دورتر از اونی نشسته بودیم که بتونیم کمک زیادی بکنیم. ما به جیغ زدن و فریاد کشیدن ادامه دادیم تا وقتی که طرفدران ژاپنی به آرامی کف زدند(اوم…چه طور شد؟ دست زدنها کمکی نکرد که بقیه به ما یا دیگر تشویق کنندگان به پیوندند).

بر روی استیج چه کار باید انجام بشه؟ چه میشه کرد؟ بالاخره اوپا با ایده های ببشتر برگشت.

بعد از اجرای  (for a whille) اوپا به حضار گفت شما زیاد نخوندین. این آهنگ رو بلد نیستین؟ حضار کار قبلیشون رو تکرار کردند. پس اوپا پرسید؛ واقعا؟ هرکی بلده بخونه دستش رو ببره بالا. سپس او با یک لبخند  شریرانه شروع کرد به راه رفتن. میدونی کی؟ بگذار بررسی کنم. او از استیج پایین پرید ومیکروفونش گیر کرد؛ که یک فن با دست اون رو بالا کشید. در این زمان خوند( خنده٬ این خیلی پر معنیه). بنابراین طرفدارها خوندن:

 ” for a whill…for a while…can t be mine” …(سکوت) اوپا از ادامه خودداری کرد و همچنان در میان طرفداران گیر کرد. اما هیچکس واقعا ترانه کره ای رو بلد نبود. بعد از یک ثانیه اون خندید و گفت خوب خوندین و همه خندیدن.

من یادمه درست مثل گروهه” women of luxuryo”بود. یک فن گفت که در عرض یک ماه ۸ کیلوگرم بخاطر اوپا از دست داده و وقتی اوپا شنید؛ تا زمانی که همه احساسات اغراق آمیزش رو بیرون بریزه؛ همونجا ایستاد و به سوأل کردن ادامه داد؛ تا  وقتی که دیگه احساسات بیشتری بیرون نیومد. او صراحتا دروغش رو به روش نیاورد؛ فقط همونجا ایستاد و سپس با یک لبخند معنی دار همه چیز رو نشون داد.(این رو باید جونگی به طرفدارش گفته باشه) او فقط یک آدم نامهربونه کسی نمیخواد بهت دروغ بگه؛ هاهاها.

بنابراین من همیشه با او روراست بودم. من هرگز  بخاطر او وزن از دست ندادم(به صورت صادق و گردم نگاه کن).

ادامه دارد…