Geek Magazine Persian Translation

مصاحبه با مجله Geek می ۲۰۱۶(با کمی تاخیر )

سوال: از آن جایی که این روزها تولید سریال های پیش ساخته به امری عادی بدل شده٬ مصاحبه های مجلات هم شکل جدیدی به خودش گرفته. ما می تونیم درباره درامی صحبت کنیم که چند ماه قبل از تاریخ پخشش فیلمبرداریش در جریانه.

جونگی: همه در محل فیلم برداری سریال برای اولین باره که این کارو انجام میدن. کسی به این شرایط عادت نداشت که البته طبیعیه چون قسمت های فیلم برداری شده فورا پخش نخواهد شد. فقط تیم گریم کمی تجربه از سریال نسل خورشید داشت. من فکر می کنم سیستم پیش تولید خیلی خوبه. ما از نفس نمی افتیم. زمان داریم تا بهترین و کامل ترین کارو ارائه بدیم. الان ما می تونیم «یه کم بیشتر» روش کار کنیم چیزی که در سریال های غیر پیش ساخته ازش محرومیم. به عنوان یه بازیگر٬ بر خلاف سریال های غیرپیش ساخته٬ من زمان بیشتری برای حفظ دیالوگ هام دارم چون نمایشنامه از قبل آماده است. در این سیستم بازیگرها نه تنها می تونن دیالوگ ها رو بگن بلکه می تونن با تمام وجود بازیشونو بکنن.

سوال: الان فعالیت های تولید (سریال) با توجه به بازار چین سهم بیشتری رو به خودشون اختصاص دادن٬ فکر می کنید این ادامه پیدا کنه؟

جونگی: محصولات وطنی که این روزها فیلم برداری و پخش می شن چشم به بازارهای بزرگتری دارن. برای وارد شدن به بازارهای خارج کره٬ لازمه که سریال ها در سیستم پیش تولید ساخته و کامل بشن. برای همین بود که این سیستم شروع به کار کرد و ما باید باهاش خوب کنار بیایم. اگر بر فرض این روش سودمند نباشه همه چی دوباره به همون سیستم فیلم برداری ‘زنده’ برمیگرده.

سوال: شما بدون شک در چین محبوبیت دارید. تعداد فالوورهای ویبوی شما چیزی از برج سئول کم نداره. درباره درامی که از یک رمان چینی اقتباس شده و در چین هم درامی بر اساس اون ساخته شده احساس فشار نمی کنید؟

من رمانو خوندم و سریال رو هم تماشا کردم ولی نه به طور کامل٬ چون فقط باید به عنوان منبع استفاده بشه. نگران بودم که مبادا توشون غرق بشم و ازشون تقلید کنم. فکر می کنم قلب سرخ: گوریو باید به عنوان یه سریال مستقل و جدید در نظر گرفته بشه که فقط نقاط مثبت سریال چینی و رمان رو در خودش جای داده. ما “قلب سرخ” خودمون رو با پس زمینه گوریو می سازیم. درامی که همه می تونن ازش لذت ببرن. این درام سبک و مدرنه. در حقیقت من توی این سریال روی تن صدام کار می کنم چون صدای خشک و خشنم در حقیقت از ذات کینه توز (کاراکتر)من نشات می گیره.

سوال: شما نسبتا درام های تاریخی زیادی بازی کردید. بیننده ها ممکنه هر دفعه احساس کنن دارن چیز جدیدی می بینن ولی خود شما از بازیگر بودن خسته نشدید؟

جونگی: اگر شما برای مدت طولانی این کارو انجام بدید ریسک گیر کردن در کلیشه ها هم گریبان گیرتون میشه. بیننده ها با من احساس آشنایی خواهند کرد. به این خاطره که این برام چالش بزرگتریه. من فکر می کنم جریان کار به خودی خود هردفعه تازگی داره چون با غلبه بر استرس یه چیز جدید میسازم. گاهی اوقات درباره من به اشتباه فکر میشه که درام های تاریخی رو به خاطر آسون بودن انجام میدم در حالی که در واقع اونها از لحاظ لباس, اکشن و تن صدا و همه موارد سخت ترن. به هر حال درام های تاریخی تخیلی ان و دستمون برای بیان حالات بازتره. فکر می کنم بیشتر برای این دوستش دارم که میتونم در اون زمان زندگی کنم. و رنگ های پر زرق و برق, جدا قشنگ نیستن؟

سوال: من شنیدم شما این روزها زیاد بدنسازی انجام میدید, کاری که قبلا خیلی انجامش نمی دادید, آیا اینا هم به کارتون مربوطه؟
جونگی: حتی داروهای جدید هم نمی تونه کار زیادی درباره پیر شدن بکنه. حدس میزنم این روزا همه نسبت به سنشون جوان تر نشون میدن ولی شما نمی تونید سن فیزیکی تون رو فریب بدید. در گذشته, احساس می کردم بدنم مثل فنر بالا و پایین می پره ولی الان احساس می کنم باید از قدرتم برای حرکت دادن بدنم استفاده کنم. من به سختی روی بدنسازی کار می کنم چون وزن اضافه کردم و احساس می کنم انعطاف پذیری بدنم کم شده. درام های تاریخی رو دوست دارم چون از اجراهای اکشن لذت می برم اما الان وقتی اکشن بازی می کنم متوجه تفاوت محسوسی میشم. هنوزم خوبه اما شنیدم وقتی شما به طور ناگهانی احساس کاهش انعطاف پذیری می کنی, حتما پیر شدی(می خنده) به نظرم این وظیفه هرکسیه که برای اجرای حرفه ای در فیلم و هنرهای بصری بدنشو در وضعیت مناسبی نگه داره تا به خوبی از عهده نقشی که بهش دادن بربیاد.

سوال: به نظر میاد علاقه خاصی برای اجراهای اکشن داری؟

جونگی: خیلی دوستش دارم اونقدر که هر وقت توی مدرسه هنرهای رزمی ام سعی می کنم چیز جدیدی یاد بگیرم، چون من تقریبا همه چیزی که برای کارم لازمه رو یاد گرفتم.

اجراهایی که همراه کار بدنیه دوست دارم. انقدر دوست دارم که وقتی خودم مشغول کاری نیستم می خوام دنبال کارهای اکشن آدم های دیگه بگردم. به دنبال فیلم های اکشن و همراه با هنرهای رزمی می گردم و مجموعه ای از اجراهای اکشن رو در ذهنم جمع آوری می کنم. به خصوص هنرهای رزمی و اکشن شرقی جذابن چون هنرمندانه و متنوع هستن. اونها نوعی از فلسفه درون خودشون دارن. رمز آلودن. اکشن های دانی ین یا ایپ مان۳ به طور خاص دقیق و جذاب هستن.

سوال: شما در قلب سرخ نقش شاهزاده چهارمو بازی می کنی. من فهمیدم این کاراکتر تاریک و ترسناکه.
جونگی: کاراکتر محقق شبگرد هم دلپذیر نبود ولی این شاهزاده چهارم داستان بیشتری داره. اون احساسی مثل “حیوان طردشده” میده. این کاراکتر تغییرات روانشناسی مختلفی رو به نمایش می ذاره. اون به شما تعاملات مختلفی با ایو, کانگ هانئول و دیگر بازیگران نشون میده.

سوال: اونها همه نسبت به شما جوان ترن, احساس فاصله سنی نمی کنی؟

جونگی: من در ذهن و قلبم جوانم. کنار اومدن باهاشون سخت نیست ولی من وزن حضورم در محل فیلم برداری رو احساس کردم. شاید از سال گذشته.

سوال: قبل اینکه شما متوجه این موضوع بشید, بعضی از بازیگرها که قبلا با شما کار کردن دیگه بازی نمی کنن و شما می تونید بازیگرهای جویای نام جدیدی رو در اطرافتون ببینید.

جونگی: زمان خیلی سریع می گذره, من از اینکه الان ۳۵ سالمه یکه خوردم. میگن علت اینکه هر چی پیرتر میشی احساس می کنی زمان سریع تر می گذره اینه که سلول های مغزت می میرن…(می خنده) هر وقت من تغییر رو احساس می کنم, به طور هم زمان متاسف, نگران و متشکر میشم. مایه خوشحالیه که من هنوزم میتونم در این زمینه کار کنم. همیشه سعی می کنم به خودم عزم و اراده اولیه رو یادآوری کنم. در عین حال من از بازیگران جدید انگیزه تازه دریافت می کنم.

سوال: شما در یک مصاحبه در اولین روزهای شروع به کارتون گفتید:” وقتی کسی با اعتماد به نفس بیشتر از من بازی می کنه بهش حسودیم میشه. اگه کسی منو با یکی دیگه مقایسه کنه حالمو بد میکنه و باعث میشه احساس کنم دلم هری میریزه.” شما هنوزم ازین کار خونتون به جوش میاد؟

جونگی: هنوزم همون طوره. اصولا من عطشی برای بردن دارم. به هرحال, انعطاف پذیر تر شدم. هنوزم وقتی کسی مطمئن تر از من بازی می کنه احساس حسادت می کنم و غبطه می خورم. ولی من به راحتی حسادت نمی کنم. من درسهایی آموختم و مال خودم کردم. فکر می کنم این برای من یه شانسه که از بازیگرهای پارتنرم چیزهایی یاد بگیرم و ترغیب بشم. بازیگری چیزیه که اگه متواضع باشی میتونی همیشه یادش بگیری.

سوال: میتونید بگید کیفیت بازیگران جدید در مقایسه با ده سال پیش خیلی پیشرفت کرده. این روزا مردم میتونن اونها رو قبول کنن حتی اگه بازیگریشون خوب نباشه. هرچند این روزا شما بازیگرهای تازه کار با توانایی های ضعیف بازیگری نمی بینید.
جونگی: به نظرم همه با اجرای طبیعی و انعطاف پذیر شروع می کنن. بعضی اوقات من حتی ازونا یاد هم میگیرم چون اونا راه های دیگه ای برای نمایش احساسات استفاده می کنن که من هیچ وقت تصورشو نکردم. اونا جذابن چون که بازی جسورانه و مطابق میل روز دارن که متعارف هم نیس. ایو و کانگ هانئول اینطورن. جی سو هم همین طور. اونا اونقدر کاراکترهای متمایزی دارن که من احساس می کنم “باید زندگی پر حادثه ای رو گذرونده باشن” نه اینکه “اونا مهارت بازیگری رو به خوبی یاد گرفتن”[یعنی اینکه کاملا تو نقششون فرو رفتن که جونگی احساس نمیکنه دارن نقش بازی می کنن بلکه انگار واقعا این اتفاقا براشون افتاده] سوال: وقتی شبکه های اجتماعیتونو نگاه می کنم می بینم شما فرد شیطونی هستید. به هر حال الان که باهاتون ملاقات کردم کاملا مخالف انتظار من بودید.

جونگی: من سعی می کنم خودمو نگه دارم چون کاراکترم(توی سریال) پیچیده است. ممکنه به خاطر ترس از اثرات روی کارم یکم محتاط تر شده باشم. هم چنین چون سنم بالا رفته ممکنه یکم موقر تر شده باشم.

سوال: به خاطر صحبت هاتون درباره بالا رفتن سن, به نظر میرسه این روزا افکار زیادی دارید. من خودم اخیرا نگرانی های زیادی داشتم.

جونگی: به عنوان یک بازیگر تجاری, نمره های کارهای اخیرم زیاد بد نبوده. ولی فکر نمی کنم به طور صد درصد توسط عموم تماشاگران مورد پذیرش قرار گرفته باشم. من یه سوال سخت (تو ذهنم) دارم و اون اینه که آیا مشکل کارهایی بوده که انتخاب کردم یا مشکل از خودمه.

سوال: به جای این که بگیم “بد نبودن” بهتره بگیم “کاملا خوب” بودن. اینطور نیست؟ در مقایسه با شاه و دلقک هیچ کدوم از کارهای این روزا نمی تونه رکوردشو بزنه. رسیدن فیلمی به ده میلیون بیننده توی اون روزا واقعا کار سختی بوده. شما وقتی تازه کار بودید یه نشان افتخار داشتید.

جونگی: درسته, ده میلیون بیننده توی اون روزا مثل الان نیست. این امتیاز تنها با نمایش در ۲۰۰ سینما به دست اومد. به نظر میرسه از زمان این موفقیت اولیه، استانداردها، بالا تعیین شد. به نظر میاد هیچ چیز درست پیش نمیره و احساس اینو دارم که هیچ چیز مطابق ارزوهام جلو نمیره چون که (موفقیت) شاه و دلقک به عنوان هدفمه. این احساسیه که من دارم. من خیلی تحت تاثیر قرار نمی گیرم, برای همین فقط تمرکزو روی این می گذارم که کار خودمو انجام بدم. به هر حال همیشه ارزوم بوده که کاری مثل اونو یه روزی دوباره ببینم. بازیگری شغلیه که باید توسط بیننده ها پذیرفته بشه, فهمیده شه, باهاش همدل بشن, ازش لذت ببرن و قلبشونو لمس کنه.

سوال: شرایط محیط خیلی تغییر کرده, گاهی اوقات کیفیت سینمایی و محبوبیت باهم دیگه میان و گاهی هم از همدیگه جدان. هنوز هم اونها دو هدف متمایزن. اگه شما دو تا کار داشته باشید و مجبور باشید از بینشون یه هدفو انتخاب کنید, انتخابتون چیه؟
جونگی: من نمی تونم محبوبیت رو کاملا خط بزنم ولی احتمالا کار دارای کیفیت سینمایی رو انتخاب می کنم. فکر می کنم کاری که بازیگر به طور صد در صد از کیفیتش راضی باشه برای بیننده ها هم رضایت بخش خواهد بود. من همه قسمت های سریال “سیگنال” رو دیدم و یه بار دیگه هم تماشاش کردم. کمال ایده ال سریال باعث رضایت تماشاگرها و بازیگران میشه. وقتی بازیگر از کاری که سه عنصر در اون وجود داره راضیه، بهترین لحظات رقم می خوره.

سوال: چون شما زیاده خواهید حتما زندگیتون سخت بوده. به کیفیت زندگیتون نمره چند می دید؟

جونگی: فکر می کنم از ده، نمره ام بالاتر از هشت باشه. من هر کار می خوام انجام میدم و مرتبا بازخورد خوبی میگیرم و عشق خوبی دریافت کردم. همچنین من با توجه به رشد بازارهای خارج کشور اینده امیدبخشی دارم. به خصوص طرفدارانی که از پدر و مادرم بیشتر نگران من هستن با قدرت منو حمایت می کنن. زندگی من ممکنه بالا و پایین داشته باشه ولی اگه همین طوری که الان هست پیش بره من نسبتا خوشحال خواهم بود. الان فکرهای زیادی دارم. سابقا به عنوان بچه ای که بیشتر از سنش می فهمه شناخته می شدم. حدس میزنم خیلی تغییر نکردم.

ترجمه از سایت www.LeeJoonGi.ir

*هنگام استفاده از ترجمه ذکر منبع فراموش نشه